Powstanie Interpolu

Interpol, a właściwie Międzynarodowa Komisja Policji Kryminalnej powstała (ICPC) 7 września 1923 r. podczas drugiego Międzynarodowego Kongresu Policji Kryminalnej. Kongres ów odbył się po 7 latach przerwy spowodowanych wybuchem I wojny światowej. W gronie przedstawicieli 20 krajów uczestniczących w Kongresie znalazły się m.in. Stany Zjednoczone, Jugosławia, Austria, Francja, Niemcy i Polska. Od samego początku główną ideą powołania Interpolu była wzajemna pomoc i współpraca policji na arenie międzynarodowej, w szczególności w zakresie procedur aresztowań, ekstradycji i prowadzenia rejestrów karnych.

Znaczącą rolę w tworzeniu Interpolu odegrała Austria, która nie tylko sfinansowała pierwszą jego siedzibę, ale też zagwarantowała obsadę przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Komisji – Johannesa Schobera oraz sekretarza – dr Oskara Dresslera, austriackiego prawnika i szefa tamtejszej policji. Z kolei odbudowę ICPC po II wojnie światowej wzięła na swoje barki Belgia.

Co ciekawe, przed rokiem 1980 dane rejestrowe dotyczące m.in. fałszowania pieniędzy czy paszportów, były analizowane ręcznie, a karty indeksowe prowadzone alfabetycznie i fonetycznie. Pierwszą międzynarodową sieć radiową Interpolu uruchomiono w 1935 roku.

Polska odnotowała w swojej historii nieformalne, politycznie motywowane zerwanie stosunków z ICPC w latach ’50 ubiegłego wieku. Powrót nastąpił w 1990 roku wraz z upadkiem komunizmu.

Dziś Interpol działa w 195 krajach na świecie i ściśle współpracuje m.in. z ONZ. Siedziba główna mieści się w środkowo-wschodniej Francji, w mieście Lyon.