Założenie Ruchu Chorzów

20 kwietnia 1920 roku, w ówczesnym Bismarkhucie powstał jednosekcyjny klub piłkarski. Nazwa „Ruch”, której pomysłodawcą był Edward Supernok nawiązywać miała do śląskich ruchów powstańczych.

Z uwagi na zmiany polityczno–społeczne pierwsza pełna nazwa klubu nie została do tej pory wyjaśniona. Z racji sytuacji w latach 1920-1922 używano dwujęzycznych podwójnych nazw urzędowych „Bismarckhütte Oberschlesien / Bismarkhuta Górny Śląsk, dopiero później pojawiła się też pierwotna nazwa osady Hajduki, którą gmina oficjalnie przybrała trzy lata później.

Chwilę po założeniu Ruch przystąpił do Górnośląskiego Związku Towarzystw Sportowych, który przydzielił klub do jednostki należącej do podokręgu bytomskiego. Z uwagi na fakt, że na mecze trzeba było dojeżdżać, a za bilety płacić, przedsiębiorczy zawodnicy Ruchu utworzyli kółko teatralne i występowali scenicznie. Problemy finansowe jednak pojawiały się na każdym kroku. Brakowało wszystkiego. Polski Komisariat Plebiscytowy przekazał klubowi tylko piłkę i sześć par butów piłkarskich. Jesienią 1920 roku niebiescy zwyciężyli w mistrzostwach obwodu królewskohuckiego i otrzymali awans do klasy A.

Do czasu rozpoczęcia kampanii wrześniowej Ruch Chorzów był jednoznacznie kojarzony z powstańcami śląskimi i polskimi patriotami. W powstaniach śląskich zginął bramkarz klubu Franciszek Broll, a w walkach uczestniczyli także: Józef i Jan Bartoszkowie, Józef Wieczorek, Sylwester Golasz czy Wilhelm Kałuża.

Barwy zespołu wybrano na spotkaniu założycielskim. Biały i niebieski miały bezpośrednio nawiązywać do barw śląska. Przydomek „niebiescy” przywarł do piłkarzy już w latach dwudziestych.